Ushtari izraelit përshkruan vrasjen arbitrare të civilëve në Gaza

Një rezervist izraelit që shërbeu tre herë në Gaza i tha Sky News në një intervistë të rrallë para kamerës, se njësia e tij shpesh urdhërohej të qëllonte këdo që hynte në zona ku ushtarët përcaktonin si zona të ndaluara, pavarësisht nëse ata përbënin kërcënim, një praktikë që ai thotë se i linte civilët të vdekur aty ku binin, shkruan Sky News.

“Ne kemi një territor në të cilin ndodhemi dhe komandat janë: kushdo që hyn brenda duhet të vdesë”, tha ai.

“Nëse janë brenda, janë të rrezikshëm, duhet t’i vrisni. Pavarësisht se kush është”, shtoi ushtari izraelit.

Duke folur në mënyrë anonime, ushtari tha se trupat vrisnin civilë në mënyrë arbitrare. Ai i përshkroi rregullat e angazhimit si të paqarta, me urdhra për të hapur zjarr që ndryshonin vazhdimisht në varësi të komandantit.

Ushtari është rezervist në Divizionin e 252-të të Forcave Mbrojtëse të Izraelit. Ai u vendos dy herë në korridorin Netzarim; një rrip i ngushtë toke që kalonte nëpër Gazën qendrore në fillim të luftës, duke u shtrirë nga deti deri në kufirin izraelit. Ishte projektuar për të ndarë territorin dhe për t’u lejuar forcave izraelite të kishin kontroll më të madh nga brenda Rripit.

Ai tha se kur njësia e tij ishte e vendosur në skaj të një zone civile, ushtarët flinin në një shtëpi që i përkiste palestinezëve të zhvendosur dhe shënonin një kufi të padukshëm rreth saj që përcaktonte një zonë të ndaluar për banorët e Gazës.

“Në njërën nga shtëpitë ku kishim qenë, kishim territorin e madh. Kjo ishte më e afërta me lagjen e qytetarëve, me njerëz brenda. Dhe ka një vijë imagjinare që na tregojnë se të gjithë banorët e Gazës e dinë dhe se e dinë se nuk lejohen ta kalojnë atë”, tha ai.

Njerëzit që kalonin në këtë zonë qëlloheshin më shpesh, tha ai.

“Ishte si pothuajse të gjithë ata që hynin në territor dhe mund të ishte si një adoleshent që ngiste biçikletën e tij”, shtoi ushtari izraelit.

Ushtari përshkroi një besim mbizotërues midis trupave se të gjithë banorët e Gazës ishin terroristë, edhe kur ata ishin qartësisht civilë të paarmatosur. Ky perceptim, tha ai, nuk u sfidua dhe shpesh u mbështet nga komandantët.

“Ata nuk flasin me ty për civilët që mund të vijnë në shtëpinë tënde. Sikur unë isha në rrugën Netzarim, dhe thonë se nëse dikush vjen këtu, do të thotë se ai e di që nuk duhet të jetë atje, dhe nëse ai prapë vjen, do të thotë se është terrorist”, tha ai.

“Kjo është ajo që të thonë. Por unë nuk mendoj se është e vërtetë. Janë thjesht njerëz të varfër, civilë që nuk kanë shumë zgjedhje”, shtoi ai.

Ai tha se rregullat e angazhimit ndryshonin vazhdimisht, duke i lënë civilët në mëshirën e gjykimit të komandantëve.

“Ata mund të qëllohen, mund të kapen. Varet vërtet nga dita, nga gjendja shpirtërore e komandantit”, theksoi izraeliti.

Ai kujtoi një rast të një burri që kaloi kufirin dhe u qëllua. Kur një burrë tjetër erdhi më vonë te trupi, edhe ai u qëllua.

Më vonë ushtarët vendosën të kapnin njerëzit që iu afruan trupit. Orë pas kësaj, urdhri ndryshoi përsëri, të qëllohej kushdo që shihej dhe kalonte “vijën imagjinare”.

Në një kohë tjetër, njësia e tij ishte pozicionuar pranë zonës Shujaiya të qytetit të Gazës. Ai përshkroi palestinezët duke mbledhur skrap metali dhe panele diellore, nga një ndërtesë brenda të ashtuquajturës zonë e ndaluar.

“Sigurisht, nuk ka terroristë atje. Çdo komandant mund të zgjedhë vetë se çfarë bën. Pra, është pak a shumë si Perëndimi i Egër. Pra, disa komandantë mund të vendosin vërtet të bëjnë krime lufte dhe gjëra të këqija dhe të mos përballen me pasojat e kësaj”, shtoi rrëfimin ushtari.

Ushtari tha se shumë nga shokët e tij besonin se nuk kishte të pafajshëm në Gaza, duke përmendur sulmin e udhëhequr nga Hamasi më 7 tetor që vrau rreth 1,200 njerëz dhe pa 250 të marrë peng.

Dhjetëra pengje janë liruar ose shpëtuar që atëherë nga forcat izraelite, ndërsa rreth 50 mbeten në robëri, përfshirë afërsisht 30 që Izraeli beson se janë të vdekur.

Ai kujtoi ushtarët që diskutonin hapur vrasjet.

“Ata thoshin: ‘Po, por këta njerëz nuk bënë asgjë për të parandaluar 7 tetorin, dhe ndoshta u argëtuan kur kjo po na ndodhte. Kështu që ata meritojnë të vdesin’”.

Ai shtoi: “Njerëzit nuk ndiejnë mëshirë për ta.”

“Mendoj se shumë prej tyre me të vërtetë ndiheshin sikur po bënin diçka të mirë. Mendoj se thelbi i kësaj është se në mendjen e tyre, këta njerëz nuk janë të pafajshëm”, shtoi ai.

Në Izrael, është e rrallë që ushtarët të kritikojnë publikisht IDF-në, e cila shihet si një institucion unifikues dhe një rit kalimi për izraelitët hebrenj.

Shërbimi ushtarak formëson identitetin dhe statusin shoqëror, dhe ata që flasin hapur rrezikojnë të përjashtohen.