Mohimi i gjenocidit, strategji për `Botën Serbe`

Në 30-vjetorin e gjenocidit në Srebrenicë, drejtori i Institutit “Octopus”, Arben Fetoshi, ngre alarmin për rrezikun që sjell mohimi i së vërtetës historike nga Serbia.

Fetoshi ka thënë se mohimi i gjenocidit nga Serbia është një strategji e qëllimshme dhe pjesë e politikës ekspansioniste serbe. Sipas tij, Serbia, përmes këtij mohimi, jo vetëm që tenton të deformojë të vërtetën historike, por edhe ta fuqizojë projektin politik të “Botës Serbe”.

“Mohimi i gjenocidit nuk ka të bëjë vetëm me devijim moral apo kalkulime elektorale, por është një strategji për ta shtrembëruar të vërtetën dhe për ta fuqizuar politikën ekspansioniste serbe. Mohimi i gjenocidit është strategji politike për projektin hegjemonist të ‘Botës Serbe’”, thekson Fetoshi.

Ai shton se presidenti aktual i Serbisë, Aleksandër Vuçiq, jo vetëm që është pasardhës politik i Millosheviqit, por edhe trashëgimtar besnik i ideologjisë së tij. “Më 1995 Vuçiq deklaronte në Parlamentin e Serbisë se ‘për një serb të vrarë, do të vrasim njëqind myslimanë’. Ndonëse sot ai shmang përgjegjësinë politike për krimet e këtij diskursi, refuzimi për ta mbështetur Rezolutën e OKB-së mbi Srebrenicën, e vërteton kontinuitetin ideologjik të ‘Botës Serbe’”, nënvizon Fetoshi.

Ai kritikon faktin që, ndonëse Tribunali i Hagës dhe gjykatat kombëtare kanë dënuar kriminelët për Srebrenicën, Serbia ende nuk e njeh 11 korrikun si Ditë Ndërkombëtare të Reflektimit për Gjenocidin, duke shkelur detyrimet nga Konventa për Parandalimin dhe Dënimin e Krimit të Gjenocidit të vitit 1948.

Në këtë kontekst, Fetoshi ndalet edhe te roli destabilizues i politikanëve serbë në rajon, veçanërisht i Milorad Dodikut, të cilin e quan “vegël të Kremlinit” dhe që e ka relativizuar gjenocidin si “gabim”.

“Një vegël e Kremlinit dhe një udhëheqës i sanksionuar i Shteteve të Bashkuara të Amerikës (SHBA) siç është Dodik, i dënuar dhe i përndjekur penalisht nga shteti i tij, s’mund t’i ‘tradhtojë’ interesat e ‘vëllazërisë sllave’ që kërkojnë: destabilizimin e Ballkanit Perëndimor, minimin e rendit liberal-demokratik, pengimin e integrimeve euro-atlantike, dhe forcimin e narrativave anti perëndimore. Sepse, një reflektim eventual ndaj gjenocidit në Srebrenicë, nuk do të ishte vetëm braktisje e ambicieve seperatiste në Bosnje, por edhe një katarsis kombëtar dhe denazifikim i Serbisë, me implikime të thella politike, juridike dhe strategjike”, thekson Fetoshi.

Ai vë në dukje se mohimi i krimeve në Kosovë është pjesë e të njëjtës strategji. “Me fushatat e vazhdueshme të dezinformimit dhe narrativat manipuluese e nxitëse për ‘spastrimin etnik’ të serbëve, ‘ngacmimet e vajzave në veri’, apo ato më herët, për ‘krimet’ e UÇK-së me fabrikime e dëshmitarë të rrejshëm, ajo ka synuar që: ta minojë shtetin e Kosovës, të thellojë ndarjet etnike, ta manipulojë opinionin dhe diplomacinë ndërkombëtar, si dhe ta sfidojë rendin demokratik dhe integrimin euro-atlantik të rajonit”, shton Fetoshi.

Sipas tij, presioni i Perëndimit për të mos e toleruar më tutje Serbinë që ta refuzojë rendin juridik ndërkombëtar, për t’i pranuar krimet dhe për të kërkuar falje në Kosovë dhe në Bosnje-Hercegovinë “nuk është thjesht kërkesë egoiste a morale, por është kusht për sigurinë, stabilitetin dhe të ardhmen evropiane të Ballkanit”.